Οι σταγόνες κατευθύνονται δίχως επιλογή στον αιτιοκρατικό και θανατηφόρα σκληρό προορισμό τους. Την στιγμή που προσγειώνονται, αφήνουν ένα χαμηλό ήχο, ασυναίσθητο στα υποκείμενα που βρίσκονται κοντά. Στην πραγματικότητα, ουρλιάζουν και κλαίνε για το σύντομο παρόν τους. Αυτό το παρόν κατά το οποίο αντιλαμβάνονται την πρόσκρουσή τους διαρκεί πέντε δευτερόλεπτα. Βέβαια, το πώς αντιλαμβάνονται οι σταγόνες την έννοια του χρόνου είναι δύσκολο να εξηγηθεί.
Το παρόν δεν το ζει ο Γιώργος. Το αποφεύγει, ταλαντεύεται αόριστα και βολικά σε ένα παρελθόν που διαρκώς μετανιώνει για τις επιλογές του και σε ένα μέλλον πολλά υποσχόμενο που αναβάλλεται συνεχώς. Σε ένα ανούσιο γιατί και δύο θλιβερά αν και όταν. Μόνιμα αγχωμένος, μόνιμα στρεσαρισμένος κάνει σχέδια για το πώς θα ζήσει σ’ αυτό το αόριστο, φανταστικό διαφορετικό μέλλον-παρόν.
Έχει καπνίσει ένα τσιγάρο και κάθεται χαλαρός στο παρκάκι κοντά στο σπίτι του. Το πάρκο του, όπως το αποκαλεί, χαριτολογώντας, μιας και είναι το μέρος που καταφεύγει από μικρό παιδί όταν οι σκέψεις συσσωρεύονται με μεγάλη συχνότητα στο κεφάλι του. Σήμερα ήταν διαφορετική μέρα, το ένιωθε. Ξαπλώνει και αφήνει τον ήλιο να χαϊδέψει το σώμα του. Το μυαλό του γυρίζει τρία χρόνια πριν. Κατεβαίνοντας από τον Όλυμπο, παρέα με τα πεσμένα φθινοπωρινά φύλλα, τις χιονισμένες βουνοκορφές και μια θέα γεμάτη ζωή συνάντησε έναν περίεργο γέρο. Του έκανε εντύπωση η εμφάνιση του, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Συμβαίνει αυτό μερικές φορές. Σκυφτός από τα χρόνια, με πολλές ρυτίδες και αραιά μεγάλα λευκόξανθα γένια να στολίζουν το πρόσωπο του, αγέρωχος, περήφανος, μοναδικός. Ο γέρος τον πλησιάζει και του ψιθυρίζει: <<Βούτα>>.
Ύστερα τον βλέπει σαστισμένος να απομακρύνεται αργά. Δεν ήταν σίγουρος αν ήταν κάτι που έγινε ή αν απλά το φαντάστηκε.
― Άραγε η σταγόνα, είχε διαφορετική επιλογή;
Ο Γιώργος πλέον παίρνει τις απαραίτητες δόσεις από ζωή, παρακολουθώντας ταινίες, σειρές και ξοδεύοντας χρόνο στα social media. Δρα βλέποντας ταινίες δράσης ή παίζοντας παιχνίδια δράσης ενίοτε. Ερωτεύεται βλέποντας ερωτικές ταινίες και φλερτάρει κάνοντας like και follow. Τρώει μόνο fast food. Αθλείται βλέποντας άλλους να αθλούνται. Κάνει σεξ παρατηρώντας άλλους να κάνουν σεξ. Αγγίζει πατώντας κουμπιά, χαμογελάει σε κάμερες κινητών και δικαιολογείται ασύστολα, μένοντας πάντα στο αόριστο, αδύναμο, μη πεπραγμένο. Στην πραγματικότητα έχει αρχίσει να πέφτει προς το έδαφος και αυτός.
― Δεν βούτηξε ποτέ.